Στη σειρά Women we trust, η Άννα Μπουνάτσου συνομιλεί με νέες επιχειρηματίες που έφτιαξαν κάτι καινούριο από το μηδέν, με την πολύτιμη υποστήριξη του The People’s Trust. Αν θέλεις να μάθεις πώς φτιάχνεται μια επιχείρηση, ποια είναι τα εμπόδια που θα συναντήσεις, αν το επιχειρείν είναι για σένα και ποιος μπορεί να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις προκλήσεις που θα βρεις στο δρόμο σου, έλα να γνωρίσεις αυτές τις γυναίκες που κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα -και πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις κι εσύ το ίδιο.
Το Smaragdas Art είναι ένας υπέροχος χώρος στο Μαρούσι στον οποίο μπορούμε να βρούμε από τα πιο ευφάνταστα χειροποίητα κοσμήματα μέχρι τους πιο ιδιαίτερους πίνακες, δημιουργίες της Albina Savciuc. H φύση αποτελούσε πάντα πηγή έμπνευσης για την Albina, όπως μας λέει η ίδια, η οποία με το μοναδικό της τρόπο κατάφερε να κάνει το πάθος της επάγγελμα και να στήσει τη δική της επιχείρηση με τη βοήθεια του The People’s Trust.
Πως προέκυψε για εσένα το Smaragdas Art;
Η ιδέα ξεκίνησε πριν από περίπου 5 χρόνια, όταν ρίζωσε πια μέσα μου η ανάγκη να στήσω το δικό μου κατάστημα με τις δικές μου δημιουργίες. Έτσι παρακολούθησα σεμινάρια, με σκοπό να γίνω επαγγελματίας στην τέχνη του χειροποίητου κοσμήματος. Το όνομα της επιχείρησης προέρχεται από το όνομα της κόρης μου που είναι Εσμεράλντα -του έδωσα, απλώς, μια πιο ελληνική μορφή. Έτσι φτάσαμε στο Σμαράγδα. Η λέξη Art περιλαμβάνει όλα αυτά που αντιπροσωπεύει η τέχνη μου, δηλαδή πέρα από τα κοσμήματα δημιουργώ πίνακες και άλλες μικρές κατασκευές για τη διακόσμηση χώρων, καθώς επίσης τσάντες και αξεσουάρ που θα εντάξω σε λίγο καιρό στη νέα μου συλλογή. Ό, τι υπάρχει στο κατάστημα και στο e-shop το κατασκευάζω από την αρχή μόνη μου, από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την πιο μικρή λεπτομέρεια, ώστε να φτάσουμε σε ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα. Τα υλικά που χρησιμοποιώ κατά βάση είναι ξύλο, μέταλλο, πηλός, ύφασμα, ανακυκλώσιμα προϊόντα και όλα είναι αποκλειστικά χειροποίητα και μοναδικά, δεν επαναλαμβάνονται. Τα πάντα τα εμπνέομαι από τη φύση.
Τι έχεις σπουδάσει και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την τέχνη του χειροποίητου;
Στη Μολδαβία είχα ολοκληρώσει τις πανεπιστημιακές μου σπουδές στα Αγγλικά και τους Υπολογιστές. Εκεί δούλεψα μερικά χρόνια ως γραφίστρια. Στην Ελλάδα παρακολούθησα σεμινάρια και τελικά σπούδασα τεχνικός χειροποίητου κοσμήματος σε ΙΕΚ. Στη συνέχεια έκανα την πρακτική μου. Είχε τύχει να γνωρίσω μια κοπέλα που ασχολούνταν επίσης με το κόσμημα κι εκείνη με ενημέρωσε ότι είχα τη δυνατότητα να σπουδάσω την τέχνη σε κάποιο εξειδικευμένο ΙΕΚ. Ήμουν μόνο 3 χρόνια στη Ελλάδα, δεν γνώριζα τη γλώσσα, πέρα από τα βασικά, και όταν ξεκίνησε το εξάμηνο δεν καταλάβαινα τίποτα. Ευτυχώς οι συμφοιτητές μου με βοήθησαν να καταλάβω από τις πιο απλές λέξεις μέχρι τα πιο δύσκολα μαθήματα, όπως η ιστορία της τέχνης. Πέρυσι πήγα στην Ιταλία με ένα πρόγραμμα του Erasmus και έκανα μαθήματα στη Νάπολη. Παράλληλα έχω κάνει μαθήματα ζωγραφικής και γλυπτικής. Πήγα και στο Praksis BCC και έκανα σεμινάρια σχετικά με την επιχειρηματικότητα. Κάπως έτσι έχουν οι σπουδές μου. Σχεδόν πάντα ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη δημιουργική τέχνη. Με τις εμπειρίες που απέκτησα στην Ελλάδα η αίσθηση έγινε πιο έντονη και πιο ξεκάθαρη μέσα μου.
Πριν ξεκινήσεις τη δική σου επιχείρηση ποιες ήταν οι εργασιακές σου εμπειρίες;
Ήρθα στην Ελλάδα πριν από 7 περίπου χρόνια. Στην αρχή δυσκολευόμουν. Τον πρώτο χρόνο δεν εργαζόμουν επειδή δεν μιλούσα τη γλώσσα και δεν είχα πολλούς γνωστούς, οπότε δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Επειδή όμως γνώριζα 3 γλώσσες, Ρουμάνικα, Ρωσικά και Αγγλικά, κατάφερα να εργαστώ σε τουριστικά καταστήματα στο Μοναστηράκι. Πάντα ασχολούμουν με τη ζωγραφική σαν παιδί αλλά περισσότερο με τραβούσε η τέχνη σε κατασκευαστικό επίπεδο, το να βάψω έναν τοίχο, για παράδειγμα και το να φτιάξω με διάφορα υλικά σχέδια πάνω στον τοίχο. Με τον καιρό είχα αφήσει την τέχνη μου αλλά ερχόμενη στην Ελλάδα καταπιάστηκα πάλι με μικροκατασκευές. Έτυχε να πάω στην Κρήτη στα Χανιά και να βρω μια δουλειά σε κατάστημα με κοσμήματα. Έτσι μπήκε το μικρόβιο μέσα μου. Εμείς οι καλλιτεχνικές φύσεις, όμως, δεν μπορούμε να δουλέψουμε με γρήγορες κινήσεις που απαιτούν παραγωγή μεγάλης ποσότητας. Καθόμαστε, παρατηρούμε το έργο μας, λειτουργούμε με αργούς ρυθμούς. Σε αρκετές δουλειές που πήγαινα κινούμουν με το δικό μου ρυθμό. Όταν χρειαζόταν να επιταχύνω το έκανα ,αλλά μετά από μια ώρα μπορεί να με απορροφούσε πάλι η δημιουργία. Οπότε μου ταιριάζει αυτή η δουλειά γιατί είναι στο χαρακτήρα μου, έχω υπομονή. Η αργυροχρυσοχοΐα θέλει παρατήρηση και δημιουργία. Δεν έχουμε ένταση όσοι απασχολούμαστε σε αυτό τον κλάδο.
Έχοντας εργαστεί σαν υπάλληλος κι έχοντας πλέον και τη δική σου επιχείρηση, τι προτιμάς στη ζωή σου;
Δούλευα γιατί έπρεπε να εργαστώ, γιατί μεγάλωνα ένα παιδί μόνη μου και παράλληλα σπούδαζα. Τώρα μου αρέσει να έχω τη δική μου επιχείρηση. Ήταν μεγάλο βήμα για μένα, τεράστια διαφορά. Όλοι μου έλεγαν να μην κάνω μια τόσο ριψοκίνδυνη κίνηση στην Ελλάδα. Όμως εγώ, αν δε δημιουργώ, δεν είμαι ο εαυτός μου. Όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά δουλεύω πάνω στο μέταλλο και αισθάνομαι καλύτερα. Είναι δύσκολη και βρώμικη δουλειά αλλά την αγαπώ. Προσπαθώ να κρατήσω την επιχείρηση με νύχια και με δόντια. Με πήγε πίσω η κατάσταση που ζούμε τώρα, όμως θέλω να με μάθει ο κόσμος και μετά όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Αν με ρωτούσε κάποιος τώρα αν θα άνοιγα το κατάστημα ενώ διανύουμε οικονομικά δύσκολες καταστάσεις, και πάλι θα το έκανα. Προτιμώ να έχω τη δική μου επιχειρηματική στέγη για να μπορώ να κινούμαι ελεύθερα και αυτόνομα χωρίς περιορισμούς.
Πώς χειρίστηκες το lockdown της πανδημίας;
Το κατάστημα ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2020. Δεν πρόλαβα να ξεκινήσω για τα καλά και ήρθε ο κορωνοϊός. Όταν έμαθα ότι θα έκλειναν τα πάντα στενοχωρήθηκα απίστευτα. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που θα ξεκινούσα κι όμως έπρεπε να κλείσω τις πόρτες. Αλλά ενώ στην αρχή επικράτησε μέσα μου ο πανικός, σιγά σιγά άρχισαν να μπαίνουν κάποιες υποχρεώσεις και ελλείψεις στη θέση τους. Άρχισα να εκμεταλλεύομαι το χρόνο που μου προσφέρθηκε. Τώρα κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι πόσο με βοήθησε αυτή η παύση, αφού μου έδωσε τη δυνατότητα να φτιάξω μια καινούργια συλλογή. Ήμουν επίσης στο σπίτι με το παιδί μου και περάσαμε υπέροχα μαζί. Έφτιαξα επίσης το e-shop που πάντα ήθελα αλλά δεν είχα τη δυνατότητα λόγω περιορισμένου χρόνου να ασχοληθώ. Θέλει πολλή δουλειά το στήσιμο του site κι έτσι είχα την ηρεμία μέσα στην πανδημία να ξυπνάω με την ησυχία μου και να το δουλεύω. Για να καταλάβεις, όταν μας είπαν στις 12 Μαΐου ότι ανοίγουμε εγώ έλεγα «πο πο, δεν πρόλαβα» (γέλια).
Ποιο είναι το πιο ωραίο και το πιο δύσκολο στο να είσαι γυναίκα επιχειρηματίας;
Το πιο δύσκολο είναι ότι τα κάνω όλα μόνη μου, από το σχεδιάσω το κάθε έργο, να χτυπήσω το μέταλλο, να τρέξω να αγοράσω τις προμήθειες μου, να ασχοληθώ με την όποια οικονομική διαχείριση απαιτεί μια επιχείρηση και να κάνω την προώθηση στα social media και το στήσιμο του e- shop. Βέβαια με αυτόν τον τρόπο μαθαίνω και εξελίσσομαι παράλληλα και βλέπω ότι τα καταφέρνω. Το πιο ωραίο σαν επιχειρηματίας είναι ότι έχω την ελευθερία της δική μου δημιουργίας. Δεν είμαι της παραγωγής. Δεν μπορώ να έχω κάποιον πάνω από το κεφάλι μου να μου λέει συνέχεια τι να κάνω. Αν μου έρθει στο μυαλό ένα σχέδιο θα το κάνω, ενώ αλλού θα έπρεπε να φτιάχνω ένα μόνο κομμάτι σε ποσότητες. Μπορεί να είναι κάθε μέρα δύσκολη αλλά σε γεμίζει σε πολύ βαθύ επίπεδο και σου προσφέρει στιγμές ανεκτίμητες.
Πως βρήκες το The People’s Trust;
Πρώτη φορά είδα και άκουσα στο Praksis BCC, όπου έκανα τα μαθήματα επιχειρηματικότητας, τον Paul Kidner, τότε γενικό διευθυντή στο The People’s Trust, ο οποίος μας έκανε μια εισαγωγή σχετικά με τι αντιπροσωπεύουν σαν οργανισμός και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς που θέλουμε να αποκτήσουμε τη δική μας επιχείρηση. Ήμασταν 50 άτομα σε αυτή την τάξη και μόνο ένα μικρό ποσοστό μπορούσε να γίνει δεκτό στο The People’s Trust. Έχουν το δικό τους όραμα για το ποιες ιδέες εγκρίνουν. Πρέπει να έχεις το κάτι παραπάνω, το διαφορετικό, για να επιλέξουν τη δική σου ιδέα. Με βοήθησαν λοιπόν από το Praksis να φτιάξω το επιχειρηματικό πλάνο που απαιτείται και το έστειλα στον οργανισμό. Άργησα, γιατί δεν είχα πίστη στον εαυτό μου, αλλά το έκανα. Με δέχτηκαν και ξετρελάθηκα. Με στήριξαν πολύ την περίοδο του lockdown με σεμινάρια και ψυχολογική υποστήριξη. Ήταν σαν μια οικογένεια, που σε παίρνει τηλέφωνο και σε ρωτάει πώς είσαι, τι κάνεις. Ήταν ευχάριστο και ανθρώπινο. Αν δεν ήταν εκείνοι, δεν ξέρω τι θα έκανα. Βασικά δεν θα είχε γίνει ποτέ το όνειρό μου πραγματικότητα.
Σε μια γυναίκα που θέλει να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση τι συμβουλή θα έδινες;
Θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη για πολλή υπομονή και τρέξιμο. Αλλά να το κάνει. Αρκεί να το θέλει πάρα πολύ. Έχω γύρω μου γυναίκες οι οποίες θέλουν να κάνουν κι εκείνες το δικό τους βήμα στον επιχειρηματικό κλάδο. Έχει να κάνει πολύ με το χαρακτήρα. Άλλη στη θέση μου μπορεί να τα είχε παρατήσει. Σε αυτή τη γυναίκα που θέλει να προχωρήσει της λέω ότι χρειάζεται να εφοδιαστεί με θάρρος, αντοχή για σκληρή δουλειά και κυρίως υπομονή.
Έχεις νιώσει κάποια διάκριση θετική ή αρνητική λόγω φύλου;
Ναι, βέβαια. Πρώτα απ’ όλα γιατί είμαι μια γυναίκα από άλλη χώρα και έχω ένα παιδί μόνη μου. Πριν ξεκινήσω το Smaragdas Art, είχα περάσει από συνεντεύξεις όπου με απέρριψαν επειδή είμαι μητέρα. Κλείνουν τις πόρτες χωρίς καν να σε έχουν γνωρίσει. Μπορούμε να έχουμε παιδιά και να εργαζόμαστε ταυτόχρονα. Όταν αποφάσισα να ανοίξω τη δική μου επιχείρηση, είχα πολύ θετική ανταπόκριση από τους γύρω μου. Όσο έψαχνα όμως πού θα εγκατασταθεί το κατάστημα, έβλεπα ότι ιδιοκτήτες του εκάστοτε χώρου με αντιμετώπιζαν διαφορετικά από ότι θα αντιμετώπιζαν έναν άντρα ή μια γυναίκα από αυτή τη χώρα. Σκληρές αντιδράσεις. Ακόμα και όταν διεκδικείς τα νόμιμα, νομίζουν ότι δεν είναι απαραίτητο να σου τα δώσουν. Όμως οι γυναίκες είμαστε ικανές για αξιοθαύμαστα κατορθώματα. Πρέπει επιτέλους να καταρριφθούν τα στερεότυπα με τα οποία όλοι μας έχουμε μεγαλώσει.
Woman On Top