Η Αλμπίνα μεγάλωσε και σπούδασε στη Μολδαβία. Επτά χρόνια πριν, με την κόρη της να είναι ακόμα μωρό κι έχοντας μόλις χωρίσει, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.
Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε εβδομάδα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.
Η ιστορία της Αλμπίνα δεν είναι άλλη από αυτή χιλιάδων ανθρώπων, που επέλεξαν να αφήσουν την πατρίδα τους για μια διαφορετική χώρα, με σκοπό να αλλάξουν τη ζωή τους.
Μεγάλωσε και σπούδασε στη Μολδαβία, ώσπου επτά χρόνια πριν, με την κόρη της να είναι ακόμα μωρό κι έχοντας μόλις χωρίσει, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Η επιλογή δεν προέκυψε τυχαία για την Αλμπίνα. Ο πατέρας της ζει και εργάζεται περισσότερα από 20 χρόνια εδώ. Όπως λέει για εκείνον, «πάντα μας έφερνε πορτοκάλια, γλυκά και μαγνητάκια από την Ακρόπολη, οπότε από μικρούλα αγάπησα την Ελλάδα. Έτσι, ήρθα κι έκανα τα χαρτιά μου, και τώρα είμαι εδώ με το παιδί».
Σε εκείνη τη στιγμή της ζωής της, οι σύμβουλοι της ΑctionAid την παρότρυναν να κάνει κάποια ραντεβού με την υπηρεσία που υποστηρίζει όσους έρχονται στο Επίκεντρο αναζητώντας εργασία. Κάπως έτσι γνώρισε την Αναστασία Σιδερά, σύμβουλο σταδιοδρομίας και ανάπτυξης δεξιοτήτων. Η Αναστασία στάθηκε σταθερά στο πλευρό της προτείνοντάς της σεμινάρια και συζητώντας μαζί της για όσα θα μπορούσε να κάνει. Όπως αναφέρει, «ήξερε να μου εξηγήσει. Με βοήθησε να καταλάβω τι θέλω να κάνω, να φτιάξω ένα πλάνο, να δομήσω το βιογραφικό μου, ήταν πολύ μεγάλο πρόβλημα τότε για μένα».
Πάντα δημιουργική, κυνήγησε το όνειρό της που ήταν να επεξεργάζεται υλικά και να δημιουργεί η ίδια τα δικά της κοσμήματα. Κι αν στο μυαλό της είχε σίγουρο ότι δεν θα το κάνει ποτέ, κατάφερε τελικά με πολύ πείσμα να ξεκινήσει το δικό της κατάστημα στην Αθήνα. Οι δυσκολίες, πολλές και καθημερινές. Μεταξύ αυτών ο ρατσισμός, με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπη λόγω της καταγωγής της. «Δεν ήταν τόσο εύκολα και όμορφα, έχω περάσει διάφορα. Ένας πελάτης σε κατάστημα που δούλευα είχε έρθει και ρωτούσε «γιατί πήρατε αυτή την κοπέλα όταν έχουμε στην Ελλάδα τόση ανεργία; Γιατί πήρατε ξένη;», αναφέρει. Αντίστοιχες ήταν οι αντιδράσεις πολλών όταν έψαχνε να βρει σπίτι. «Δεν το νοικιάζουμε σε ξένη», άκουγε ξανά και ξανά.
Σε εκείνη τη στιγμή της ζωής της, οι σύμβουλοι της ΑctionAid την παρότρυναν να κάνει κάποια ραντεβού με την υπηρεσία που υποστηρίζει όσους έρχονται στο Επίκεντρο αναζητώντας εργασία. Κάπως έτσι γνώρισε την Αναστασία Σιδερά, σύμβουλο σταδιοδρομίας και ανάπτυξης δεξιοτήτων. Η Αναστασία στάθηκε σταθερά στο πλευρό της προτείνοντάς της σεμινάρια και συζητώντας μαζί της για όσα θα μπορούσε να κάνει. Όπως αναφέρει, «ήξερε να μου εξηγήσει. Με βοήθησε να καταλάβω τι θέλω να κάνω, να φτιάξω ένα πλάνο, να δομήσω το βιογραφικό μου, ήταν πολύ μεγάλο πρόβλημα τότε για μένα».
Πάντα δημιουργική, κυνήγησε το όνειρό της που ήταν να επεξεργάζεται υλικά και να δημιουργεί η ίδια τα δικά της κοσμήματα. Κι αν στο μυαλό της είχε σίγουρο ότι δεν θα το κάνει ποτέ, κατάφερε τελικά με πολύ πείσμα να ξεκινήσει το δικό της κατάστημα στην Αθήνα. Οι δυσκολίες, πολλές και καθημερινές. Μεταξύ αυτών ο ρατσισμός, με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπη λόγω της καταγωγής της. «Δεν ήταν τόσο εύκολα και όμορφα, έχω περάσει διάφορα. Ένας πελάτης σε κατάστημα που δούλευα είχε έρθει και ρωτούσε «γιατί πήρατε αυτή την κοπέλα όταν έχουμε στην Ελλάδα τόση ανεργία; Γιατί πήρατε ξένη;», αναφέρει. Αντίστοιχες ήταν οι αντιδράσεις πολλών όταν έψαχνε να βρει σπίτι. «Δεν το νοικιάζουμε σε ξένη», άκουγε ξανά και ξανά.
Παραμένοντας πάντα αισιόδοξη, ωστόσο, πιστεύει ότι όλα είναι θέμα ανθρώπου, τι είναι ο καθένας και πώς φέρεται. «Υπάρχουν καλοί, πολύ καλοί άνθρωποι, αλλά υπάρχουν και κακοί. Δεν παίζει ρόλο από πού είσαι. Δεν είναι εδώ ο παράδεισος, απλώς προσπαθώ να κρατάω τα θετικά». Συνεχίζοντας, ενώ πλέον ασχολείται με το νέο της εγχείρημα, μιλά για όσους ανθρώπους παλεύουν όπως κι εκείνη. «Κι εγώ προσωπικά, ως Αλμπίνα, επειδή ήμουνα μόνη μου με ένα παιδί, πάντα κοιτούσα γύρω. Κάθε ευκαιρία που έρχεται στη ζωή μας να τη χρησιμοποιούμε. Να χτυπάμε τις πόρτες. Αλλιώς δεν γίνεται».